Wystawa "NASTROJE - MALARSTWO"

STUDIA W PAŃSTWOWEJ WYŻSZEJ SZKOLE SZTUK PLASTYCZNYCH W ŁODZI, WYCHOWANKA WŁADYSŁAWA STRZEMIŃSKIEGO. UPRAWIA MALARSTWO SZTALUGOWE. BRAŁA UDZIAŁ W 9-CIU PLENERACH ORGANIZOWANYCH PRZEZ ZPAP - BWA SKIERNIEWICE, ORAZ SBWA- WARSZAWA ZPAP W LATACH: 1976 - 1983 W SKIERNIEWICACH, NIEBOROWIE, ROCHNI, GARWOLINIE, W ŁOWICZU, NOWEJ RUDZIE, LICHENIU.

Udział w wystawach zbiorowych:
•   9 wystaw poplenerowych
•  1953 Nowa Ruda
•  1954 Poznań
•  1960 Płock
•  1981 Warszawa Dom Plastyka
•  1990 Żyrardów Osiedlowy Dom Kultury
•  2002 Żyrardów

Wystawy indywidualne:
•  1956 Żyrardów w klubie "Pietrek" Dom Kultury
•  1960 Żyrardów - Wystawa malarstwa w Resursie
•  1979 Żyrardów - Muzeum Okręgowe
•  1986 Skierniewice Dom Kultury
•  1987 Sokołów Podlaski Dom Kultury
•  2003 Żyrardów galeria w parafii, Osiedle Wschód

Obrazy znajdują się w:
•  Filadelfia (USA)
•  Buffalo (USA)
•  Paryż
•  Norrkbping (Szwecja)
•  Kursk - muzeum
•  Gera - muzeum
•  Sokołów Podlaski w Domu Kultury
•  Sokołów Podlaski w Dyrekcji Cukrowni
•  Nowa Ruda w Urzędzie Miejskim
•  Żyrardów - muzeum

Ponadto około 40 obrazów znajduje się w prywatnych zbiorach.


OD 1966 ROKU NAUCZAŁA WYCHOWANIA PLASTYCZNEGO W SZKOLE PODSTAWOWEJ ORAZ W LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCYM W ŻYRARDOWIE. PIASTOWAŁA WIELE SPOŁECZNYCH FUNKCJI NA TERENIE ŻYRARDOWA. BYŁA CZŁONKIEM KOMISJI EGZAMINACYJNEJ NAUCZYCIELI PLASTYKI, INSTRUKTOREM, WIZYTATOREM PRZEDMIOTOWYM, HONOROWYM CZŁONKIEM KLUBU PLASTYKÓW AMATORÓW W ŻYRARDOWIE.
WYGŁASZAŁA W MUZEUM OKRĘGOWYM PRELEKCJE O SZTUCE DLA SPOŁECZEŃSTWA ŻYRARDOWA.

•  1974 Brązowy Krzyż Zasługi w Żyrardowie
•  1981 Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury"
•  1982 Złoty Krzyż Zasługi
•  1985 Medal Komisji Edukacji Narodowej
•  1996 Odznaka „ Przyjaciel Dziecka" za pracę społeczną dla Dobra Dzieci
 

Byłam wychowanką Władysława Strzemińskiego, jednego z największych malarzy XX wieku. Był wielkim nowatorem, historykiem sztuki, najwybitniejszym artystą i wspaniałym pedagogiem.

Na początku mojej twórczości malarskiej byłam na etapie widzenia wczesnego renesansu tj. koloru lokalnego zamkniętego w konturze. Rozwój mojej świadomości wzrokowej spowodował, ze zaczęłam malować kolorami współdziałającymi ze sobą. Poznałam również kolory powidokowe. Malarstwo Cézanne’a zbliżyło mnie do kubizmu. Strzemiński zainteresował mnie nowym kierunkiem w sztuce – suprematyzmem, stylem opartym na najprostszych elementach, który prowadził do nowego widzenia plastycznego, jedności koloru i form z płaszczyzną i z jej granicą. Namalowałam kilka obrazów suprematycznych, ale powróciłam do swoich wizji malarskich.

Dla mnie całe piękno jest zawarte w naturze, a kolor jest radością dla oka, dlatego najbliższe mojej psychice, mojej wyobraźni i upodobaniom są obrazy pełne bogactwa kolorów nasyconych, żywych, kontrastujących ze sobą. Często stosuję linie, które łączą obraz w jednolitą całość, dając przy tym wrażenie ruchu. Maluję obrazy abstrakcyjne, ekspresyjne, kubistyczne, impresjonistyczne, surrealistyczne i symboliczne. Do moich tematów obrazów pobudzają mnie przypadkowe spostrzeżenia rzeczywistości z życia i natury: wichry, połamane drzewa, chmury kłębiaste, czy obdrapane ściany murów domów. Tematyka moich obrazów jest bardzo zróżnicowana, rodzi się u mnie nagle, niespodziewanie. Biorę pędzel, farby i szybko maluję, żeby obraz urodzony w umyśle nie rozwiał się. Przy każdej nowej kompozycji stosuję odpowiednie środki wyrazu, w ten sposób powstaje obraz inny od poprzednich. Sadzę, że zewnętrzna funkcja obrazu jest odbiciem życia wewnętrznego artysty.

Zofia Sobolewska

Podjęłam pracę w Liceum Ogólnokształcącym im. Stefana Żeromskiego w Żyrardowie w charakterze nauczyciela wychowania plastycznego. Poznałam wspaniałą młodzież, dużo uzdolnionych uczniów w różnych dziedzinach sztuki. Przekazywałam im swoje wiadomości z zakresu rozwoju świadomości wzrokowej na bazie, której występują zagadnienia koloru i waloru. Dużo przeprowadzałam z uczniami ćwiczeń z malarstwa, grafiki, rzeźby, kompozycji przestrzennych, płaskorzeźby i sztuki użytkowej. Systematyzowało i stopniowało to pracę twórczą oraz budziło świadomość tego co się widzi, jak również wpływało na rozumienie postrzegania widzenia malarskiego. Zwiedzaliśmy muzea, zamki i pałace celem poznania dzieł malarskich i architektonicznych różnych epok. Osiągnięć uczniów w dziedzinie plastyki było dużo, świadczyły o tym liczne nagrody i wyróżnienia w kraju (Bydgoszcz, Rzeszów, Skierniewice, Warszawa) oraz za granicą (Brazylia). Za efektywną pracę z uczniami otrzymałam nagrodę od ministra oświaty i szkolnictwa wyższego Henryka Jabłońskiego i ministra oświaty i wychowania Jerzego Kuberskiego oraz wiele dyplomów za krzewienie kultury i sztuki wśród młodzieży szkolnej i społeczeństwa żyrardowskiego. Za scenariusz i reżyserię widowiska scenicznego na Święto Kwiatów i Owoców w Skierniewicach otrzymałam z młodzieżą liceum trofeum „Złoty liść”, oraz kolorowy telewizor w roku 1979. Młodzież również uzdolniona była aktorsko. Pod moim kierunkiem odbywały się w szkole przedstawienia z ich udziałem. Między innymi wystawialiśmy „Hamleta na wesoło”, później był powtórzony dla miasta w Resursie. Dużo uczniów po maturze dostało się na studio artystyczne. Dziś, niektórzy z nich mają swoje osiągnięcia w dziedzinie malarstwa, grafiki, czy fotografii w kraju i zagranicą. Praca z młodzieżą dawała mi dużo satysfakcji, zadowolenia osobistego, wśród nich czułam się młodo, a na studniówkach dawałam upust swojej żywiołowości. Tańczyłam, śpiewałam, bawiłam się wyśmienicie, mając wrażenie, że to ja jestem maturzystką. W „Życiu Żyrardowa” tak o mnie napisała moja uczennica Iwona Sadowska „ O godzinie 2-ej w nocy był koncert pani profesor Zofii Sobolewskiej. Jak zawsze pełna radości życia i werwy twórczej rozbawiła młodzież.”

Zofia Sobolewska